„Pracować się nie opłaca”. Brytyjka od sześciu lat na Universal Credit twierdzi, że na benefitach wychodzi lepiej

Kobieta z Wielkiej Brytanii ujawniła, że łącząc niskie pensje z Universal Credit, ma więcej niż pracując pełnoetatowo.

Brytyjskie media coraz częściej opisują historie osób, które od lat pozostają na świadczeniach, twierdząc, że praca przy obecnych stawkach i podatkach zwyczajnie im się nie opłaca.

Jedną z nich jest Erica Crompton – kobieta, która od sześciu lat pobiera Universal Credit i otwarcie mówi, że jest dzięki temu finansowo na plus.

Jej historia ponownie rozbudziła debatę o tym, czy system świadczeń Departamentu Pracy i Emerytur (Department for Work and Pensions – DWP) motywuje do podjęcia zatrudnienia.

W rozmowie z „Telegraph” Erica przyznaje, że pierwszy raz podpisała się na listę świadczeń już w 2009 roku, kiedy pracowała za minimalną krajową i jednocześnie zmagała się z problemami ze zdrowiem psychicznym.

W tamtym czasie pobierała Jobseeker’s Allowance oraz Housing Benefit, czyli wcześniejsze formy wsparcia dla bezrobotnych i dopłat do czynszu.

Po latach, w 2019 roku, została przeniesiona do Universal Credit.

Co otrzymuje Erica i dlaczego twierdzi, że praca jej się nie opłaca

Obecnie Erica dostaje miesięcznie około 1 027 funtów, z czego 381 funtów to dopłata do czynszu za mieszkanie w systemie shared ownership, a dodatkowe 200 funtów przysługuje jej jako opiekunce partnera, który porusza się na wózku i wymaga ponad 35 godzin opieki tygodniowo.

Łącznie daje to 22 424 funtów rocznego dochodu – i co kluczowe, jak podkreśla Erica, pieniądze te są nieopodatkowane. Nie obciążają ich również potrącenia związane ze spłatą jej studenckich pożyczek.

Debata o systemie świadczeń i możliwe cięcia

Historia Eriki pojawia się w momencie, gdy rząd Partii Pracy zapowiada duże reformy systemu świadczeń.

Minister pracy i emerytur Pat McFadden podczas wystąpienia przed komisją parlamentarną przyznał, że nie wyklucza żadnych rozwiązań, w tym także przyszłych cięć.

DWP w oficjalnym oświadczeniu podkreśliło, że celem brytyjskiego systemu pomocy społecznej jest wspieranie potrzebujących, ale także zachęcanie ludzi do podjęcia pracy oraz utrzymanie równowagi między pomocą państwa a sprawiedliwością wobec podatników.

Resort przypomniał też o trwającym Timms Review, czyli szerokim przeglądzie zasad dotyczących PIP (Personal Independence Payment).

Przegląd ma sprawdzić, czy to świadczenie dla osób z niepełnosprawnościami jest sprawiedliwe i gotowe na przyszłe wyzwania, a jego założenia tworzone są wspólnie z organizacjami reprezentującymi osoby niepełnosprawne.

Rosnące koszty życia a dylemat „praca czy świadczenia”

Historia Eriki ponownie pokazuje napięcia między rosnącymi kosztami życia a niskimi płacami, szczególnie wśród osób wykonujących nisko wynagradzane lub niestabilne formy pracy zdalnej.

Debata o opłacalności pracy i kierunku, w jakim powinien zmierzać system DWP, z pewnością będzie jedną z najważniejszych kwestii społeczno-ekonomicznych w Wielkiej Brytanii w 2025 roku.