Podoba Wam się życie w UK?

Jetem w UK pewnie krócej niz wielu z Was. Jednak ostatnio moje odczucia znacznie sie zmienily. Kiedy tu przyjechalam nie mialam konkretnego planu na zycie. Mieszkalam w "przelotnym" domu, nie mialam pracy, ale mialam ambicje i cel. Od razu po samym przyjezdzie mialy miejsca rzeczy, ktorych nie przewidzialabym nigdy w zyciu. Po 3 m-cach dostalam prace, ale zycie osobiste to byla istna riuna. Jednak wiedzialam, ze chce pracowac i tu zostac, ze dam rade, bo tu jest "fajnie", ze jest latwiej niz w Polsce. I kiedy wszyscy mowili, ze przyjechali tu, aby zarobic i wrocic ja sie upieralam, ze moglabym tu zostac i mieszkac. Moze na stale? Duzo przez ostatni rok sie pozmienialo. Zmienilam prace, zycie osobiste zaczelo sie ukladac. Zyc, nie umierac. Teraz jestem w ciazy i nie wiem czy to czasem nie ten fakt tak zmienil we mnie nastawienie na zycie tutaj. Poczawszy od sluzby sdrowia, przez edukacje i zycie codzienne. Moje dziecku ma tu dorastac Po przeanalizowaniu tych watkow doszlam do wniosku jak bardzo mi sie tu nie podoba, albo inaczej, jak bardzo chce wrocic do Polski. Chce aby moje dziecko wychowywalo sie w Polsce, aby mialo to co najlepsze! Chce miec pewnosc, ze jak zachoruje np na zapalenie ucha to nie dostanie tylko paracetamolu. Chce z nim isc do piaskownicy czy na plac zabaw. Chce aby jego edukacja nie ograniczala sie tylko do czytania, pisania i liczenia! Chce aby mialo dziadkow, ciocie, wujkow. Chce, zeby bylo na zawsze Polakiem! I teraz stawiam sobie pytanie. Czy zostac tu jeszcze "troche" i zarobic chociaz na jakis start w Polsce czy spełnić wszystkie "chce" i wracac do Polski. Mam jeszcze troche czasu na przemyslenia. Jak na razie wiekszosc przemawia za powrotem i stworzeniem dziecku domu o jakim marzylam. Niestety to oznaczaloby okresową rozłake z mezem. Wiele rodzin tu przyjezdza, mezowie sciagaja zony i dzieci. A u mnie jest zupelnie na odwrot - chce wracac. Moze jest ktos kto ma podobne dylematy. Komu tez zaczal przeszkadzac ten "syf" (troche dziwne sformulowanie) dookola

Powinnas sobie zadac pytanie co Ciebie czeka w Polsce? Jakie perspektywy? Mi i zonce koncepcje sie zmienialy. Jestesmy tu juz dosc dlugo. Mamy 9 miesieczne dziecko (urodzone tutaj) i tez byly podobne pytania. Jak nam sie tu podoba? Anglia to nie tylko brudne i kolorowe Birmingham. Powinnas pojechac zobaczyc przykladowe angielskie miasteczko albo wies. I my z tym wiazemy przyszlosc. Mieszkac pod Birmingham najlepiej(sa sprawy ktore nas tu trzymaja). Wiemy ze w Polsce nigdy nie bedzie mozna zyc na takim poziomie jak tutaj. Ze tu jest wszystko prostsze. Ze mozesz isc do Asdy, wydac 20 funtow i tego nie odczuc. Nie wiem jaka jest twoja sytuacja. Na jakim jestes etapie, czy znasz jezyk, jaka masz prace, w jakiej dzielnicy mieszkasz. Czy mieszkasz na kupie czy tylko z partnerem. Czy w spokojnej dzielnicy czy syfie. A to tez ma znaczenie. Ja mam za soba i Handsworth i Oldbury i od tego tez zalezy spojrzenie. Piszesz o opiece zdrowotnej. Roznica jest kolosalna na korzysc Anglii. Polskie leki mozna tu kupic jednak bez problemu. Edukacja? Tu masz racje. Jest sie czego bac bo znajoma ma tu dzieciaki w szkole i poziom jest cienki jak zyletka. Tez bede o tym myslal jak to rozwiazac, bo angielska edukacja to smiech na sali. Trzeba pamietac, ze spory wplyw na dziecko maja jednak rodzice. Moje dziecko zawsze bedzie tez Polakiem. Ma polskie imie (nie jakies wynalazki) i nie mysle jak to jest z brytyjskim paszportem. Przed przyjazdem pracowalem w Polsce, ale patrzec na kazdy wydatek, to nie bylo dla mnie. Co do minusow to niestety sa i to wielkie. I moze zabrzmi to ostro, ale wole by wychowywalo sie w miare mozliwosci z polskimi rowiesnikami. Od srodowisk Hindusow, Pakistanow itd staram sie trzymac z daleka. Nie uogolniam ale lepiej zapobiegac niz leczyc, a oni skutecznie zrazaja do siebie. No i trzeba pamietac ze dzis poleciec do Polski to zaden problem. Kupujesz bilet, lecisz i jestes.
Brak rodziny, ktora jest w Polsce to tez moze byc problem. Wszystko zalezy od przywiazania. Jesli bardzo tesknisz i myslisz o tym codziennie to zycie tutaj moze nie byc dla Ciebie. Teskno mi za polskim morzem. Za tym by poczuc to swojskie powietrze.
Pamietam jak ogladalem Kochaj albo rzuc i ta cala emigracje w Stanach to myslalem ze nie moglbym wyjechac. Czasy sie jednak zmienily.
Ps. Pisze to z punktu widzenia osoby ktora ma juz tu ustabilizowane zycie i polskie perspektywy nie sa takie jakie chcialbym by byly aby mieszkac w ojczyznie. Roznie jednak moze jeszcze byc.

Milo Wojtaszek, ze napisales swoj punk widzenia. Moje zycie tutaj wyglada normalnie. Mieszkam z (jeszcze)narzeczonym , bratem i znajomymi z Polski, z ktorymi mieszkalam w jednym bloku. Takze "sami swoi". Domek mamy czysty i zadbany. Normalne warunki, nie zadne slamsy czy zycie na "kupie" Dzielnica tez normalna, bez kolorowych. Okolice Olton. Wiem co masz na mysli piszac o pieknej wsi. Sama zakochalam sie w Walii. Bardzo mi sie tam podoba, i te wiejskie domki... jednak wszedzie da sie odczuc angielskie "serce". Angielski znam bardzo dobrze. Chodze tez do college'u, zeby potem miec na to papierek Doskonale radze sobie z zyciem codziennym, nie mam problemow z zalatwieniem czegokolwiek. Nie musze nikogo o nic prosic ani na nikogo liczyc. Jednal teraz kiedy jestem w trakcie "zakladania" rodziny, na wszystko patrze z innej perspektywy niz wczesniej. Nie wiem co czeka mnie w Polsce. Nie wiem tez co czeka mnie tutaj. Zycie nauczylo mnie nie planowac za bardzo na przod. Jeszcze w grudniu mialam calkiem inne plany, jednak jak widac pisane mi bylo je pozmieniac Moj narzeczony nalezy do osob, ktore nie potrafia siedziec z zalozonymi rekoma i czekac na gwiazdke z nieba. Zanim sie poznalismy (w Anglii) glosno mi przypominal, ze on tu nie zostanie. Ze przyjechal zarobic pieniadze, ktore chce zainwestowac w Polsce i tam wziasc sprawy w swoje rece. Na poczatku sie z niego smialam... ale juz przestalam Coraz glebiej jestem przekonana, ze ma racje. Coraz czesciej spotykam sie z zadowoleniem Polakow z zycia w Polsce. Wiadomo, zawsze ktos bedzie narzekal, bo taka nasza natura Najwazniejszym argumentem jest dla mnie rodzina. Moja nie byla pelna. Mama zostala sama w Polsce. Wiadomo, zawsze najbardziej sentymentalny ma zwiazek matki z corka. Ja sama nie mialam tez dziadkow "przy sobie". Wiem jak bardzo mi tego wszystkiego brakowalo... hmmm brakuje do teraz. Chcialabym cieplej rodziny dla swojego dziecka. Nie tylko pieniedzy i zycia w dostaku. Na wlasnej skorze przekonalam sie, ze to prawdziwego szczescia nie daje. Czekam na dalsze komentarze. Piszcie o swoich doswiadczeniach.

Ja juz mialem dosyc Polski i mojej sytuacji ktora tam mialem. Praca w Castoramie (supermarket), studia zaoczne no i oczywiscie brak kasy by je skonczyc. Od dziecka ciekawilo mnie zycie na emigracji wiec jak kolega z pracy powiedzial ze jedzie do brata do londynu pracowac w hotelu nie zastanawialem sie nawet chwili i poszedlem to swojego kochanego dyrektorka z usmiechem na twarzy powiedziec ze sie zwalniam, wszystkim dookola powiedzialem ze mam tam juz zaklepana prace bo nie chcialem by mnie odciagali od wyjazdu w 'pol ciemno'. Odradzam kazdemu jakiekolwiek wyjazdy w ciemno bo to ze udalo mi sie szybko znalesc dobra prace z perspektywami na przyszlosc zawdzieczam duzej determinacji z mojej strony i szczesciu. w Polsce nie wiele zostawilem bo rodzine mam bardzo mala kilku przyjaciol, znajomych. Zupelnie nie mysle o powrocie do Polski, najtrudniejszy okres mam juz za soba, mam tu nowych znajomych (nie tylko Polakow), poraz pierwszy w zyciu mam prace ktora daje mi prawdziwa satysfakcje i ktorej zazdroszcza mi anglicy. Jestem pewien ze brakowalo by mi tego wszystkiego w Polsce, nawet tego glupiego jezyka angielskiego

PS. agg - skad jestes bo ja jestem z Chełmu...

Hej Mike. Obecnie jestem "bezdomna" : X lat temu jak sie urodzilam mieszkalismy cala familia w Porcie, potem przez 15 lat na Przymorzu, potem przez 6 we Wrzeszczu, a teraz nie mam już swojego kącika... no pazatym tutaj

a nie z Chełmna?

Ja nie widzę miejsca dla siebie w Polsce! Nie mam do czego wracać! Do małej wsi, niedaleko malego miasteczka? Po co? Po studiach próbowaliśmy z moim chłopakiem czegoś tam dokonać, ale sie nie da!
Ja pracowałam w supermarkecie, a on na budowie! Oboje pracowaliśmy i tylko samochodu sie dorobiliśmy i kłopotów...
Tutaj też oboje pracujemy i widzimy ogromną różnicę!
W tej chwili zastanawiamy sie nad założeniem rodziny, ale tu!
To jest naprawde przykre, że moje dzieci nie będą miały blisko dziadków, ale co ja im zapewnie w tej małej wioseczce w Polsce?
Wszystko przemawia za tym, że zostaniemy tu długo....

Nie ma jak patriotyzm!! jestem Polakiem to bede mieszkal w Polsce a nie wsrod rasistow i nierobow co nic nie umia zrobic

a ja wracam do Polski, jeszcze troche tu posiedzimy i wracamy takie zalozenie mielismy kiedy tu przyjechalismy i narazie nasze zdanie sie nie zmienilo

Jak dobrze, ze jest tu pare osob co chca wracac. Myslicie, ze to od nas zalezy jak wykorzystamy to co zdobylismy tutaj? Mam na mysli wszystko: doswiadczenie, wiedze, jezyk, pieniadze. Mysle, ze wielu z nas sie tu dowartosciowalo! Jak patrze na angoli, i nie wazne czy jest to sprzedawca, czy moj menadzer czy jakis biznesmes, to rece same opadaja. Oni daja rade, to dlaczego my mielibysmy niedac. Nie ma to tamto, Polacy to madrzy ludzie

Generalnie sie podoba. W ciagu poltora roku bardzo wiele sie zmienilo, poza praca- wciaz ta sama ale bardzo dobra. Mamy auto, wlasny kát (nie zadne dzielenie domu) i tak dalej- standart. Co mnie cieszy to to, ze przy minimum wysilku mozna na tej pokreconej wyspie dokonac prawdziwych cudow- zalozyc wlasny biznes, awansowac- krotko: rzeczy, na ktore w Polsce czeka sie bardzo dlugo i trzeba czasem wylozyc duza kase albo 'posmarowac' gdzie potrzeba.
zeby nie bylo jednak zbyt cukierkowo- brak rodziny: czy to siostry czy rodzicow, dalszej rodziny itd odczuwam codziennie. Zazdroszcze tym ktorzy przyjechali do lub ze swoja rodzina, lub zalozyli swoja tutaj. Tak, mozna kupic bilet w rajanerze za 15 fuli i w 2 godziny byc w Polsce.. Ale to nie to samo kiedy ma sie rodzine ze soba.
Styl zycia na wyspach rozni sie od naszego, jednak wystarczy dobra wola i przyzwyczajenie sie do ich dziwactw i jakos to jest.
Bardzo chcialbym wrocic kiedys do kraju- bogaty, z kasa i jakims uk-pl biznesem.
Ale nie bede swoja praca nabijal rachunku jakims darmozjadom w pl rzadzie- tym bardziej ze czytajac Angore co sobote coraz czesciej przerywam ja w polowie- nie chce lapac dolkow z powodu tego cyrku 'polonia' -jest zle, bedzie jeszcze gorzej.
Moj tata mowi ze za tego pokolenia albo nastepnego bedzie w pl rewolucja- kraj sie 'przewietrzy', moze ktos mádry wezmie sie za porzadek.
Dlugo by pisac.

Jesli chodzi o mnie, to podoba mi sie zycie w Anglii. Mimo ze w pierwszej wersji przyjechalam tu tylko na rok z zamiarem powrotu. Odmienilo mi sie to po pierwszym miesiacu Dlaczego wybralam Anglie? Z prostego powodu bylam tu juz wczesniej w 2001 roku bedac jeszcze studentka na pol rocznej praktyce. Podobalo mi sie wiec powrocilam tu w 2004. Poza tym oczywiscie w tym kraju poznalam mojego meza W Polsce bylo by to niemozlliwe gdyz mieszkam 650 km od siebie.

Ja jeszcze nie wiem czy mi się podoba. Są pewne aspekty, które mi się podobają. Wiem, że nie będe długo pracował tak dobrze jak pracowałem w Polsce, i wiem napewno, że NIE chcę mieszkać w Polsce.

w Polsce tez mozna duzo osiagnac narazie odkladam kase na start i wracam do kraju w ktorym sie urodzilem i wychowalem:P:P:P

Powiem wam jedno wiele sie zmienilo dzieki mojemu wyjazdowi z polski. Zycie prywatne . no cóz faktem jest ze nie wieze ze jakikolwiek zwiazek zaczety w kraju moze byc kontynuowany tutaj. Ale wyjazd poszeza choryzonty otwiera sciezki i pozwala sie lepiej poznac . Czyli zdecydowany plus. Poznaje tutaj ludzi któzy maja podobne poglady do moich i dlatego wyjechali. Czuje ze spelniam sie zawodowi i ze sciezka kariery stoi dla mnie otworem. Co prawda trzeb czasu i ja swoja genialna prace znalazlem po 5 latach poza polska. Przez piec ostatnich lat pracowalem w róznych czesciach tego pieknego swiata. Jest wiele pieknych wspomnien. Wiele niezapomnianych przygód i przyjazni które beda wieczne. Czuje sie stabilnie finansowo i moge sobie pozwolic na to by kozystac ze swojej ml;odosci. <Kiedys bylem zdania ze pieniadze sa bardzo wazne i trzeba je oszczedzac za kazda cene. Ale pieniadze sie bedzie zarbiac cale zycie a mlodosc jest tylko raz. Wiec kozystam z mlodych kosci poznaje ten piekny swiat. Kocham i jestem kochany . I naprawde jest mi tu bardzo dobrze. Zawsze sa w zyciu wzloty i upadki ale tutaj jest o wiele latwiej odbic sie od dna. Nie czytam polskich gazet, nie mam polskiejh telewizji. Do domu jezdze zobaczyc swoja genialnas rodzine. I to powoduje ze jest mi dobrze.


Chcialbym wam zyczyc by wam sie to tez udalo